Noa Den Ham en Eerde

Toew 'k van 't zommer op nen oavond
'n Hammer Poel hier langs zagg' goan,
He-k um in de gaank de grootniss'
An den Ham nog met edoan.
En dee hef e, dörf ik wedden,
Ook heel netties oaver 'brach,
Mar door geet neet veur de man zelf,
En 'k hadd' lange al edach,
'k Mudde neug is noa den Ham hen
Zeen is woer of 't door nog geet.
En of 't Eerder bosch al in zien
Gollen kleed te pronken steet.
En zoo toeren ik vergangen
Zundag op den Ham is an.
Marel deur, en toew 'k den Ham zagg',
Ha-k der voort weer wille van!
An de linkerhaand det mooie,
Groote oale Harwigshuus,
Veur miej uut de Schuurmansmölle,
In de röste stun zien kruus.
Rechs det mooie heerenhuus met
't stille vievertien der veur,
Steile peppels um den ingaank
Door zink jummer 'n leedtien deur...
Wondermooi as door den ingaank
Van het Hammer darpien bleef.
Door is 't nog den Ham van vrogger,
Door is miej den Ham zoo leef ....
Biej de maechies van de Linder-
Meister was de koffie gae.
(Achternichten van mien va nog)
En wiej zatten biej mekae,
Zoo geneugljk te proaten
Oaver noew en vrogger tied.
'k Zin dee echte Hammeer vroaleu
Uut de kop nog voort neet kwiet.
En ne groote Freesche klokke
Tikken door op zien verdrag....
't Was door ok den Ham van vrogger
Al wa-k heuren en wa-k zagg'.
Veur de-k votgung' toeren ik nog
Èven oaver 'n Hammer brink,
Den miej neet meer kan bekoren,
Gaauw zin-k vot egoan, det zin-k.
Vrogger was 't zon innig pleintien,
Sprök der zonne deeglijkheid,
Uut den eenvoud van dee gevels,
Zonn' bescheiden' deftigheid.
Toew 'k den Hammer toren zagge,
Was mien hàtte weer tevrèèn',
Den kan noew met alle eeren,
Konink van den Ham weer wèèn.
'k Zin wier uut den Ham vertrökken,
'Woer'k der eers ok binnen kwamm'.
Op det mooie oale stèèchien
Nöm ik ofscheid van den Ham.

In 't Eerder bosch.

In 't Eerder bosch met zien oale beume,
Was 't stille en röstig, gin geluud door gunk,
As van de wind, dee deur de tàkke soezen,
En 'n eekert, den der langs de stàmme sprunk.
Toew 'k op den drèèi kwamm' biej dee oale dennen,
He-k vol van eerbied èven stille 'stoan,
Den oalen beuken, den door in den hook steet,
Hadd' zienen gollen maantel umme 'doan.
En wieder op, kot biej den steilen oever,
Waan riegen beuken in eer' vlammmenkleur!
't Was mangs of 't luchten veur de duustre dennen,
'k Gung' al mar gollen poorten onder deur.
Den harfs breg weemood, mar den kump temee nog,
In 't Eerder bosch met al zien gollen blad
Was 't volop fees vergangen Zundag, 'k hebb' der
'n Plezeerig uur biej moo natuur ehad!

JOHa. F. VAN BUREN.

Helderen, Nov. 1934.