Deventer Almanak
uit 1942.
Januari - Louwmaand
Dat kunnen we elkander heel makkelijk wenschen
Maar altijd zij er bij bedacht:
We leven onder Hooger Macht.
óf
De Louwmaand opent weer een jaar,
De tijd snelt rustloos voort;
Vertrouw op den Opperzegenaar:
Niets, dat uw heil dan stoort.
Februari - Sprokkelmaand
Waar langs zijn leven ging,
Geen leidsman vond, geen vriend bezat,
Geen hart dat aan hem hing,
Die heeft zijn levensloop volend
Maar nimmer ware vreugd gekend.
óf
Videre uten noget dikt. Glemt i denne krigsmånad.
Maart - Lentemaand
Schoon lente hem op zij' komt treden,
Hij levert ons weer lieflijk weêr,
Maar is een wispelturig heer.
óf
Nog blijft wind en weder guur,
Vol van wisselingen;
Maar weldadig werkt natuur
Steeds veranderingen.
April - Grasmaand
Ik doe wat ik wil;
En staat het u niet goed aan,
Maak het dan maar ongedaan.
óf
Als niet te veel droogte het weiland verschroeit
En er niet te veel sneeuw van de bergen vloeit,
Dat de uiterwaarden overloopen
Dan groeit in April het gras bij hoopen.
Mei - Bloeimaand
Is de maand van de trouwerij;
Toch lijken wel huwelijken meer op een gril
In April
Als ieder van beiden maar doet wat men wil.
óf
Als ik verschijn - 't is singulier
Dan gaan veel menschen verhuizen,
En de een trekt daar en de ander hier,
Als ratten en als muizen
Maar bij al dat verhuizen is toch gewis:
Dat verandering niet altijd verbetering is.
Juni - Zomermaand
Hoogst bekoorlijk seizoen;
U verheffen aller zangen!
Daar ze Uw Oorsprong hulde doen.
óf
De zomer is nu weer daar,
Met rozen en met bloemen.
Dat nu de menschen al te gaâr
De Gever wilden roemen.
Juli - Hooimaand
Al schijnt de zon ook brandend heet:
Het zweet, dat langs uw voorhoofd vliet,
Is met uw arbeid, goed besteed.
óf
't Hooi zoo nuttig voor het vee,
Komt gelukkig binnen;
Heil den landman, die in vreê
't Nuttig voer mag winnen!
Augustus - Oogstmaand
Om die in 't rijpe koren te slaan;
Zo schenkt God vele korenaren,
Om ons bij 't leven te bewaren.
óf
Al wordt het bloemgewas geprezen,
Het koren blijft altoos uitgelezen.
Het nuttig, onwaardeerbaar graan,
Doet vorst en bedelaar bestaan.
September - Herfstmaand
Akker, boomgaard, hoven
Zijn met vrucht belaân
Wilt Gods mildheid loven!
óf
De boomgaard staat nu als gebukt,
En buigt zich door zijn schoonen last,
Het oog staart dankbaar en verrukt;
Kom, hand aan 't werk en schud maar vast.
October - Wijnmaand
Dat zorg en kommer doet verstuiven
Drink dan van goeder harte wijn,
Maar zonder daarbij woest te zijn.
óf
Wijn, tot vreugd voor 't hart bereid,
Matiglijk gedronken,
Kan den geest tot vroolijkheid
Schuldeloos ontvonken.
November - Slachtmaand
De koude drijft hun naar de steên,
Daar ze onder de Venus vaandel vechten,
Veel liever als in 't veld voorheen.
óf
Het barre jaargetij' komt aan,
Het weêr wordt koud en guur;
't Vermaak is op het veld gedaan,
Maar wacht ons bij het vuur.
December - Wintermaand
Maar velen het niet met ons uit:
Daar is zoveel vreugde bij menig begin,
Doch soms zoveel smart bij 't besluit.
Zijn van uw familie of vrienden
Verspreid ook in Oost of West,
Elk denkt op Oudejaarsavond
Aan 't ouderlijk nest.
Graads de Streuper krig een haze kedo
Wak oe noe gao vertellen is wezeluk gebeurd. Wäör'? Kiek, as ik dat zeggen zol, konnen d'r wel is luu weazen, dee wisten wêê Graads was en hum d'r aover anhollen en dan zol Graads vaste zeggen, dat ut nêêt wäör was en zò'j Graads meschiens eerder gleuven dan mien en dat zol ik veur den Almenak van Jan de Lange, wäör nog nooit leugens in estaon hebt, veur gien geld van de wereld willen.
't Is gebeurd - noe jao zovölle mag ik wel verraojen - an êêne van de Sallandsche Weateringen.
Graads was een geboren streuper. Zien vader en grootvader wazzen streupers, zien môôder was een streupers dochter, Graads zelf was dus as ut ware bie mekare estreupt en ut streupen zat um finaol in ut blôôd. Dat e ut heelemaole nêêt laoten kon, dörf ik nêêt beweren, mäör, en däör kump ut hier mäör op an, hêê meenen zelf, dat e ut nêêt laoten kon, net zoo min as ut aosem halen.
Hêê kennen nêêt alleenig alle hazepaadjes, nee alle hazen in den heelen umtrek; wis op 'n half pond nao te zeggen, hoe zwäör of ze wazzen en wäör ieder zien weg hen had. Met de petriezen was ut al eaven zoo: däör lig een koppel van tiene, däör eene van veertiene en zoo voort.
Hêê hat al verscheiden koppels onder ut slepnet ehad en al 'n onmundigen hoop hazen estrikt. As de Hotteljé zei: "Graads ik wou dan of dan wel een haas hebben" zei Graads "Kump in orde meneer" en dan kwam ut in orde ook.
Graads was nêêt alleenig de hazen en petriezen te slim of, mäör den Koningsjager ook. Dêê had al zoo vake van de jagers en van de Börgemeester motten heuren, dat e 'n kerel van niks was, umdat e Graads nêêt te pakken kon kriegen, dat e d'r giftig van wier en alles prebeeren um Graads bie de kladden te kriegen. Of d'r gien hazen in de strikken kwammen of dat Graads um altied net eaven veur was met uuthalen, dat kon e nêêt zeggen. Hêê von altied strikken mäör zat, mäör altied wazzen ze läög.
Op 'n keere, dat e weer 'n uutbrander van de Börgemeester had ehad, zei e tegen zien vrouwe : .,Trui, noe zak Graads kriegen, al zok d'r ook twêê nachten achter mekare bie op blieven".
Hêê koch zich 'n haze en gong d'r mee näör de Weaterink, wäör Graads zien strikken stonnen en dee zien haze in êêne van Graads zien strikken.
Toe verstoppen e zich, dat gien mensche um zêên kon. Dat dach e teminsten, mäör Graads, dêê op viefhonderd trad een haze in ut nöst kon zêên liggen, had um al lange ezêên. Graads was op de boek näör de brugge hen ekraopen en van däör kon e um precies zêên zonder dat hêê van Graads ook mäör 'n häörken te zêên kon kriegen. "Zie zoo" - zei Graads, "wêê ut noe mäör ut langste vol kan hollen, ikke of ieje". Gien van beijen verruurren zich, behalve Graads, dêê of en too 'n paar sneejen roggebrood met spek näör binnen werken.
"Wêê ut langste te eaten hef in de loopgraven - dach Graads, "dêê wint".
'n Dag en 'n nacht en een heele veurmiddag had dat spulleken al eduurd, mäör wêê d'r kwam, gien Graads. De Koningsjager begon al haoste te gleuven, dat Graads heelemaole gien strenper was, anders had e toch al lange motten kommen. Däörbie kreeg de vent zo'n raozende honger en dorst, dat e d'r nêêt alleenig maagpiene van kreeg, mäör ook zo'n venienige koppiene, dat e haost nêêt meer zêên kon.
Wat zol e doon? Hêê mos en zol Graads hebben, al zol ut um ook de kop kosten, mäör dêê honger hiel e nêêt langer uut. As e bie d'n naosten boer 'n bottram gong vraogen, kon e d'r in hoogstens vief menuten weer weazen en as Graads anderhalve dag op zich had laoten wachten zol ut toch wel casjeweel weazen, as e noe krek in dêê êêne vief menuten kommen zol. Hêê waoggen ut d'r op en was in minder dan vief menuten weer op zien plaatse.
"Zie zoo" - zei e, "noe kank d'r weer een heelen hot tegen". Mäör dat hôôven nêêt. Hêê kon gerust näör huus gaon, want nêêt alleenig de haze was vot, ook van de strik was geen spoor meer te bekennen,
Dit is êêne van de weinige hazen dêê Graads zelf hef op egeaten.
"Dit is 'n kedootjen van de Koningsjager" - zei e tegen Trui "en wa 'j kedoo kriegt, moei'j nêêt verkoopen!" Of e goed esmaakt hef weet ik nêêt, mäör ik betwiefel ut wel, tenminsten näör oew en mien smaak, want Trui hef um dee middag gewoon baoven op de zoerkool ekaokt.
- Wanneer beginnen de dagen te lengen? vroeg de meester.
- Aan het einde van de maand, wist Jantje.
- Van elke maand?
- Ja meester.
- Maar jongen, hoe kom je daarbij?
- Mijn moeder zegt, dat de dagen vóór den eersten altijd het langst duren.
De Dooden-Lantaarn of Luchte.
Wij willen onze lezers eens herinneren aan en iets vertellen van een oud gebruik, dat in Deventer en elders in Overijssel en Gelderland in vroeger jaren werd gehuldigd en wel betreffende het gebruik van een Dooden Lantaarn of Luchte bij sterfgevallen. Wij doen dit aan de hand van een artikeltje van W. van der Linde Hz. in de "Overijsselsche Almanak voor Oudheid en Letteren", jaargang 1846, hetwelk deze had ontleend aan een gedichtje van den Deventer dichter Jan van der Veen (50ste of laatste zinnebeeld uit den Adamsappel) en luidende als volgt:
En by den IJssel-stroom meer andere plaatsen mede,
Dat, waar in eenigh huys een dood' is of een lyk,
Wert uitgehangen een lanteerne tot een blyk;
Ik zegge zonder keers, of eenigh licht van binnen,
Wat zulks beduyden wil, kan jeder haast verzinnen;
Verhuyst is 's levenslicht, vertrocken is de ziel;
Gansch ydel is de romp van 't gunt hem onderhiel,
Dan is het al bejaaght, geloopen en geronnen,
Dan is 't behouden-reys, is maar de ziel gewonnen.
Wat wil men meerder doch, als 't dagelyksche broodt?
Wat is 't hier doch op 't lest, het eindt dat is de doodt.
Het gebruik van die lantarens of luchten te Deventer, en op meer andere
plaatsen langs den IJssel, noemt de dichter in het begin der 17e eeuw, reeds
"oud" en terecht.
Men kan dit eensdeels afleiden uit den antieken vorm van het voorwerp, van geel
koper vervaardigd, en te meer blijkt zulks uit de bijzonderheid, dat de openingen
met hoorn zijn ingezet, zoodat het gebruik vermoedelijk van die overoude tijden
dagteekent, toen het glas nog niet voor vensterruiten werd gebezigd.
Het uithangen eener zoodanige lantaarn aan de woning, waarin zich een lijk bevond, heeft vrij algemeen, te Deventer stand gehouden tot het jaar 1831, toen er een begraafplaats buiten de stad is aangelegd, en eenige veranderingen bij de lijkplechtigheden werden ingevoerd. Slechts weinige ingezetenen, aan oude gewoonten gehecht, of wellicht ook uit eenig vooroordeel, bleven nog eenigen tijd het gebruik volgen.
Het onderscheidingsteeken van de luchte, of de overledene al dan niet gehuwd was geweest, bestond hierin, dat die, welke een ongehuwde voorstelde, versierd was met zwarte, witte en groene linten, zinnebeeldig voorstellende den rouw, de onschuld en de hoop, hetwelk voor gehuwden niet geschiedde. Het geslacht van de overledenen werd op geenerlei wijze aangeduid.
Wat den ouderdom betreft, de luchten voor volwassenen waren allen van dezelfde grootte (hoogte met den ring 9 decimeter, middellijn 3,8 decimeter); de overigen naar evenredigheid van den bereikten ouderdom der afgestorvenen.
De lantaarn moest altijd aan die zijde van de deur gehangen worden, welke gekeerd was naar den kant der kerk of van het kerkhof, waar het lijk begraven zou worden. Zij was van binnen van een gebluschte kaars voorzien, zinspelende op een lichaam zonder ziel.
Het was een burenplicht, de luchte des morgens aan het sterfhuis op te hangen, haar des avonds af te nemen en weder in het sterfhuis te plaatsen, waarvoor de naaste buren of hunne dienstboden, tot belooning een enkele of dubbele draagplaats, of, meer gebruikelijk, een daaraan geëvenredigden drinkpenning of een fooi ontvingen.
De linten van de luchten werden als een emolument gegeven aan de dienstboden van het sterfhuis. De luchten zelve werden gehuurd in winkels, waarvoor men twee schellingen, een gulden, een daalder of meer betaalde.
- Danst u heelemaal niet ? vroeg de heer aan een dame, die er eenzaam en stil
bijzat.
- Neen, fluisterde zij: tot nu toe heeft niemand me nog gevraagd.
- Dat komt dan prachtig uit, antwoordde hij: Zou u dan zoo vriendelijk willen
zijn op mijn flesch wijn te letten, terwijl ik aan den volgenden dans deelneem?
De beroemde professor in de geologie gaf college. Op zijn tafel had hij specimina van verschillende steensoorten staan. Terwijl hij zich even omdraaide nam een der studenten één steenklomp weg en lei er een beschimmelde broodkorst voor in de plaats. De professor zeide terwijl hij een der gesteenten in de hand nam: Dit is een staal van zandsteen, dit hier is een staaltje leisteen en dat daar is een staaltje van de grootste onbeschaamdheid!
Zij: - Jau, scheer jij jezelf?
Hij: - Ja. ..hoezoo?
Zij: - Omdat jouw gezicht wel het ruwste is, dat ik ooit....
Maar toen was het al te laat.
Haar lievelingen
Een lieve, oude dame kwam de winkel binnen en zei: "Verkoopt u ook aarden
kommen met "hond" er opgeschilderd, een hondendrinkbak?"
De winkelier had ze wel, doch zonder opschrift, en betuigde er z'n spijt over.
De dame dacht na en zei toen: "Geeft u er toch maar eentje. Ik bedenk me daar,
dat de diertjes nog te jong zijn om te kunnen lezen".
Brutale gemoedelijkheid
Heer (tot hospita): "Maar juffrouw, die briefkaart geeft u me nu eerst en ze is
al twee dagen geleden gekomen?!"
"Da's toch niet erg, meneer, 't afspraakje is pas voor morgenmiddag!"
Zwaargewicht
Tante Jans: "Janus, help! ..gauw dan...
Janus: "Wat is er, wat is er ?"
Tante Jans: "Ik zit op een mierenhoop".
Janus: "Arme diertjes!"
Een opstel
van Liesje, in de hoogste klasse der school.
Het water is zeer nuttig en gezond, als men er niet invalt.
Het komt uit de wolken, uit de beek en uit de waterleiding. Met het water kookt mama koffie en dan pruttelt papa altijd en zegt, er is teveel water in. Overvloed schaadt!
In de melk is ook water, maar dat mag niet.
Met het water wascht men het gezicht, de handen, hemden en zakdoeken; doch dat doet de waschvrouw en daarbij gaat altijd 't een en ander verloren.
Er is waschwater, theewater, mondwater en haarwater.
Het is nuttig voor alles, zegt mama; neef Frits, die student is, zegt dat het niet geschikt is om te drinken. Hij is heel verstandig, studeert in Leiden en weet alles.
Als papa water drinken wil, dan maakt ma het warm en doet er cognac in; wij krijgen het koud met stroop.
Het water is heel krachtig en drijft molens en draagt oorlogsschepen en roeibootjes; dan is het een plas.
Neef Frits zegt altijd, het sterkste water is kirschwater; maar ik weet niet wat dat is.
Tante Keetje heeft waterige oogen, die ik haar niet benijd, haar man heeft waterzucht - dat kan je hem aanzien, en Frits noemt zijn voogd een waterchinees!
Klant: "U zegt, dat deze horloges een daalder aan maakloon kosten, en u verkoopt
ze voor een daalder?"
Winkelier: "Zeker, meneer".
Klant: "Maar hoe kunt u daar iets mee verdienen?"
Winkelier: "Door de reparatie, meneer".
- Henry, sprak het pasgetrouwde vrouwtje op kwijnenden toon, Henry, als ik
vannacht eens kwam te sterven, zou jij dan hertrouwen?
- Hertrouwen? vroeg de verbaasde jonge echtgenoot, - wel vannacht
beslist niet meer, kindje!
Dat werd hem te gevaarlijk
De verpleegster was weer weg en Jantje was de niet erg trotsche broer geworden
van een tweeling. Hij voelde zich te kort gedaan.
Eenige tijd daarna verhuisden Jantje's ouders naar een naburig dorp en zie, op
een keer zag Jantje, spelend op het dorpsplein dezelfde verpleegster voorbij
komen.
"Zo, Jantje," zei ze, "zijn jullie hier komen wonen?
"Ja," antwoordde Jantje bits, "maar ik zeg u niet wáár".
In het warenhuis
"Zoekt u iets in heerenkleeding, meneer? vroeg de zaalchef.
"Nee", zei de gejaagd zoekende heer, "in dameskleeding," 'k Ben mijn vrouw
kwijtgeraakt".
- Vraag jij ooit je vrouw om raad in zakelijke aangelegenheden?
- Neen... eh ... die krijg ik zonder te vragen.
Ook een vergissing
Zekere moeder was de trotsche bezitster van een tweeling, die als twee druppels
water op elkaar geleken. Op een avond hoorde zij af en toe gegichel uit de
richting van het bed, waar de kinderen lagen.
"Waarom lach je toch zoo? vroeg de moeder.
"O, 't is niets!" antwoordde Lena, een der twee, "u hebt alleen maar mij tweemaal
gewasschen, en Marie niet".
Ook een gezichtspunt
- Ik wensch mijn leven verzekerd te hebben, mijnheer, zei een zeer oude man,
die het bureau van een levensverzekeringsagent binnentrad.
- Ik ben bang, dat onze maatschappij niet wenscht de risico op zich te nemen,
antwoordde de agent. Hoe oud bent u?
- Vijf en tachtig.
- Maar wat mankeert jullie dwaze maatschappij toch? Weet u dan niet, dat
er veel meer menschen beneden de tachtig sterven dan er boven?
- Ik hoor dat u uw vrouw toen zij nog een jong meisje was met levensgevaar van
verdrinken gered hebt?
- Dat is zoo.
- Hebt u daarvoor ook een medaille gekregen?
- Neen - een kruis.
Professor in de anatomie: Zeg mij eens wanneer men met een mes iemand diep
tusschen de tweede en derde rib stoot, tot waar dringt men dan door?
Candidaat: Tot in de gevangenis, professor.
Gast (die in een restaurant een jong duifje bestelde en op zijn bord daarnaast
een groote doode vlieg vindt):
- Zeg 'reis Jan, wat is van die twee nu eigenlijk de duif?
Onderwijzeres: Roelof, vertel jij me eens:
hoeveel ribben heeft de mensch?
Roelof: 0 juffrouw, ik heb het al zoo dikwijls willen natellen, maar ik kan niet
tegen kietelen, weet u!
 |
 |
 |
 |
 |
Uit de rechtszaal
Rechter: "Dus beklaagde, gij verlangt uitstel van uwe zaak, omdat uw verdediger
ziek geworden is. Maar gij zijt op heeterdaad betrapt, gij bekent zelf volmondig
den diefstal en ik weet waarlijk niet, wat de verdediger nog te uwen gunste zou
kunnen aanvoeren"
Beklaagde: "Dat is het juist, Edelachtbare, daar ben ik zelf zoo nieuwsgierig
naar.
Dat was veel minder erg
Reiziger: Zeg eens kellner, dat bed schijnt in langen tijd niet beslapen te zijn.
't Zit heelemaal onder het stof.
Kellner (verontwaardigd): Pardon, mijnheer, dat is insectenpoeder.
Nog een nieuw instrument
"Is u mnzikaal'" vroeg gedurende een diner een jonge dame aan een heer, die
bezig was zijn kokend heete soep door blazen een weinig af te koelen.
"Wel zeker", - antwoordde de aangesprokene - "ik blaas.... de soep!".
- In dit oude kasteel bevindt zich natuurlijk ook een geest, die er een vaste
aanstelling heeft, merkte een bezoeker spottend op.
- Ja zeker, mijnheer, antwoordde de gids.
- Natuurlijk zoo'n geest, die 's nachts door de zalen sluipt en op een dwaze
manier te keer gaat met ijzeren kettingen?
- Neen, hij sluipt bij dag door de zalen en beantwoordt dwaze vragen.
"Wat", riep de motorrijder, die over de teen van een boer had gereden, "vraag je
vijftig gulden schadevergoeding voor een gewonden voet? Onzin - ik ben geen
millionair!"
"Best mogelijk", antwoordde 't slachtoffer, maar ik ben ook geen duizendpoot".
De klant deed wantrouwend:
- Ik geloof, dat u al de goede tomaten bovenop hebt gelegd.
- Dat is zoo, mevrouw, antwoordde de winkelier, maar dat doen wij alleen om u
de moeite te besparen, de heele kist door zoeken.
Hij: U kunt onmogelijk dat nieuwe stuk gaan zien, 't is zeer bedenkelijk.
Zij: Ach, vertel me dan den inhoud tenminste eens!
Tante. - En hoe gaat het Piet op school?
Piet (eenigszins bevreesd, dat mama inlichtingen zal geven). - 0, best, tante,
de meester houdt erg veel van me, ik mag als de school uit is, altijd nog een
poosje blijven.
- Moeder, gisteravond hoorde ik vader zeggen, dat er geen tweede vrouw zooals
u in de wereld was.
- Heusch, Wim?
- Ja. En hij zei dat 't maar goed was ook.
-
Wim weg.
Kleine Jantje van de buren kwam een schaar leenen. Natuurlijk kreeg hij die,
maar de buurvrouw kon toch niet nalaten te vragen, of Jantje's moeder zèlf geen
schaar had.
- Jawel zei Jantje, - maar die krijg ik niet van d'r om blik mee te knippen!
Raadsels voor de jeugd
01. Waarom zijn studenten zulke goede dierentemmers?
02. Wie is hooggeboren?
03. Wanneer beginnen de jonge eenden te zwemmen?
04. Wie kan men zonder bezwaar den hals breken?
05.
-
Geen rekening zonder mij;
Geen deur, of 'k ben er bij;
Hij die een ambt bejaagt,
Heeft vaak om mij gevraagd;
Een bode en ik zijn één,
'k Ben schildwacht, zoo ik meen;
En wijst ge een standplaats aan,
Ik word er door verstaan;
Dit alles in 't gemeen
Vereenig ik in één.
06. Welke ziekte komt in geen enkel land voor?
07. T.T.T.T.t.t.T.T.t. Wat is dat?
08. Wanneer eindigen de dagen der menschen?
09. Wat is de vlugste teekenaar?
10. Welke helft is een geheel?
11. Mijn naam bestaat uit 6 letters, 2 x r, 2 x e, 2 x d. Zeg mijn naam binnen 10 seconden.
12. TOON D BANKIER - EDE Welk beroep oefent deze heer uit?
(Zie voor de oplossingen achteraan).
In een hoek van het vertrek hingen ski's, stokken en een wollen shawl; daaronder
stond een volle flesch.
- Wat moet dat beteekenen? vroeg de vriend.
- 0, dat zijn herinneringen aan mijn verloving; wij hebben elkander n.l. op een
skitocht leeren kennen.
- Maar die flesch dan?
- Daarin zit de gesmolten sneeuw, waarop wij toen zaten!
Het charmante jongemeisje wilde den verlegen vriend een handje helpen:
- Ik heb zoo'n idee, zei ze, dat u erg bijgeloovig is.
- Bijgeloovig? Heelemaal niet!
- Goed, dan zal ik u eens op de proef stellen. Zoudt u op een Vrijdag met mij
willen trouwen?
Klant: Bakker, je cadetjes worden hoe langer hoe kleiner - ik kan ze bijna in
een hap opeten.
Bakker: Hoor eens, juffrouw, dat ligt niet aan de cadetjes.
- Wat zie ik daar, viel mevrouw geërgerd uit, er zit geen droppel
cognac meer in de flesch. Die flesch cognac had toch
bewaard moeten blijven voor het geval één
van ons eens een flauwte zou krijgen.
- Ik had een ontzettende flauwte, bekende de echtgenoot, maar schat,
ik heb je niet noodeloos ongerust willen maken.
Een oude juffrouw, die nog nooit aan zee
was geweest, stond vol aandacht naar een
vuurtoren te staren.
- Wat hebben zeelieden toch een eindeloos geduld, merkte zij op
tegen een stoeren zeerob.
- Hoe zoo? vroeg hij.
- Wel, terwijl ik hier nog maar even
sta te kijken, heeft de wind al achtendertig
keer het licht uitgewaaid en telkens wordt
het weer aangestoken!
"Ik heb zulke allemachtig koude voeten,
dokter. Wat denkt u, dat de reden daarvan
kan zijn?"
De dokter: "Koud weer, meneer, koud weer. Een gulden asjeblief".
Niet goed begrepen
Een burgemeester, die in tegenwoordigheid van het pas gehuwde paar
de huwelijksacte wil schrijven, maar den juisten
datum niet weet, zei, toevallig de bruid aanziende: -'t Is immers de vijfde?
- Pardon burgemeester, antwoordde de jonge vrouw, -'t is eerst mijn tweede.
De eenige gelegenheid
Jochem heeft Hannes nooit anders dan in beschonken toestand gezien. Plotseling
komt Hannes te sterven. Jochem staat bij de kist van den verstokten drinkebroer
en denkt:
- Zoo, dus zóó ziet Hannes er uit, als hij nuchter is!
Zeer verstrooid
"Professor, heden is u een zoon geboren!"
"Laat hem in de voorkamer wachten".
Vriend: Heeft uw zoon veel geleerd sedert hij student is?
Papa: Neen, hij niet, maar ik wel.
- Ik heb niets gedaan, dan een eind aan de ruzie maken, zei de beklaagde.
- Maar je hebt den man bewusteloos geslagen, deed de rechter opmerken.
- Dat was de eenige manier om hem te kalmeeren, edelachtbare.
De voorzitter van het huldigingscomité stelde een toast in:
- Heeren, laten wij drinken op de gezondheid van onzen collega De Bruin,
die thans onze stad gaat verlaten. Hij werd hier geboren; hij trouwde hier;
en wij hadden allen gehoopt, dat hij hier eens zou worden begraven.
Helaas, dat heeft niet zoo mogen zijn....!
Vader: Tilly, je leest te saai en eentonig,
je moet meer nadruk in je woorden leggen!
Tilly: Maar vader, voorin het boek staat juist: "Nadruk verboden".
Een moeder schrijft aan een dorpsonderwijzer het volgende briefje:
"Meneer, mien jongen kan niet op school kommen, want het zwien mot slacht worren".
Dierenliefde
- U houdt zeker veel van dieren, juffrouw?
- 0 ja, maar - vooral van kreeft in - mayonnaise.
Lastig
Iemand zond een brief naar een kennis in de buurt en schreef onderaan:
"Als mijn knecht vergeet deze brief bij u te bezorgen, laat hem dan s.v.p. bij
mij halen".
Oom, (die bij zijn neef den student op bezoek was, bij het afscheidnemen):
"En als je soms eens in geldverlegenheid mocht zijn, dan hoef je me slechts te
schrijven!"
Neef: "Wilt u den brief niet dadelijk meenemen, beste oom?
Mededeeling
De uitspanning "De Roode Os" op het marktplein te Dommelshuizen zal opnieuw voor vijf jaar verpacht worden. De pachter heeft het recht, gasten te herbergen, te slachten en te stallen.
van de in dezen Almanak opgenomen raadsels.
-
01. Omdat zij veel met beeren omgaan.
02. De ooievaar.
03. Wanneer zij geen grond meer onder zich hebben.
04. De flesch.
05. Post.
06. Zeeziekte.
07. Theegezelschap.
08. Den 24sten Juli, dan beginnen de hondsdagen.
09. De spiegel.
10. Iemands wederhelft.
11. Redder.
12. Kantoorbediende.